သီတင္းကၽြတ္လျပည့္အဘိဓမၼယအခါေတာ္ေန႕ - လကၤာကဗ်ာ ( ၁၀ )

အံ့ဘြယ္ထူးစြ ၊ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ၊
ဓမၼေထြျပား ၊ က်င့္ႀကံအားေၾကာင့္ ၊
ဘုရားျဖစ္ကာ ၊ ခုႏွစ္ဝါတြင္ ၊
အခါကာလ ၊ ဝါဆိုရေအာင္ ၊
ျမန္းၾကြစံၿငိမ္ ၊ တာဝတိ ံ၌ ၊
အခ်ိန္ဝါလကုန္ေစသည္ ။

တာဝတိ ံသာ ၊ နတ္တို႕ရြာမွာ ၊
ေမြးကာျပဳစု ၊ ၊ ေက်းဇူးတုမဲ့ ၊
သႏၱဳသတိ ၊ အမည္ရွိေသာ ၊
အမိနတ္သား ၊ နတ္အမ်ားႏွင့္ ၊
မ်ားျပားျဗဟၼာ ၊ အျဖာျဖာကို ၊
ျမင္သာအတိ ၊ အားလံုးသိေစ ၊
အဘိဓမၼာ ၊ ေဒသနာအား ၊
ထိုဝါသံုးလ ၊ ၿပီးျပတ္ရေအာင္ ၊
ဗုဒၶျမတ္စြာေဟာေလသည္ ။

အဘိဓမၼာ ၊ ေဒသနာကို ၊
သံုးဝါလတြင္း ၊ ေဟာၾကားျခင္းေၾကာင့္ ၊
နတ္မင္းျဗဟၼာ ၊ ေျမာက္မ်ားစြာလည္း ၊
ကၽြတ္ကာနိဗၺာန္ေရာက္ေလသည္ ။

မာဃသိၾကား ၊ ဖန္ဆင္းထားေသာ ၊
ရွည္လ်ားတင့္ဆန္း ၊ သံုးေစာင္းတန္းကား ၊
ေရာင္လွ်မ္းေထြျပား ၊ ပတၱျမားႏွင့္ ၊
ေရႊသားေငြသားျဖစ္ေလသည္ ။

အဘိဓမၼာ ၊ ေဟာၿပီးခါတြင္ ၊
ျမတ္စြာဘုရား ၊ ပတၱျမားႏွင့္ ၊
ေဆးသားစံုခ်ယ္ ၊ ေစာင္းတန္းလယ္မွ ၊
လူ႕နယ္႒ာနဆင္းေလသည္ ။

ေငြေစာင္းတန္းမွာ ၊ ဝန္းရံလာၾက ၊
ျဗဟၼာမ်ားမူ ၊ ေငြထီးျဖဴႏွင့္ ၊
ညီတူေဆာင္းေပး ၊ ဗုဒၶေဘးမွ ၊
ျဖည္းျဖည္းညင္သာဆင္းေလသည္ ။

ေရႊေစာင္းတန္းမွာ ၊ နတ္ေဒဝါတို႕ ၊
သံသာတီးခပ္ ၊ ေလကိုယပ္ကာ ၊
ခ်ၪ္းကပ္ပူေဇာ္ ၊ ရွိခိုးေမွ်ာ္၍ ၊
ျပည္ေတာ္လူ႕ရြာဆင္းေလသည္ ။
.
လူ႕ျပည္႒ာန ၊ဆင္းသက္ၾကြစၪ္ ၊
ဝါလကင္းလြတ္ ၊ သီတင္းကၽြတ္ကာ ၊
ဝင္းမြတ္စႏၵာ ၊ ျပည့္ၿဖိဳးသာ၍ ၊
ခ်ိန္ခါေကာင္းလည္းျဖစ္ေလသည္ ။

ေျခာက္ေရာင္ရႊန္းစို ၊ ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္ ၊
ျမင္းမိုရ္ထိပ္မွ ၊ သကၤႆန ၊
ၿမိဳ႕ဝေျခရင္း၊ အေရာက္ဆင္း၍ ၊
ျမတ္ျခင္းပူေဇာ္ခံေလသည္ ။

တိုင္းျပည္သီးသီး ၊ လူထုႀကီးလည္း ၊
ဆီမီးတန္ေဆာင္ ၊ အလင္းေရာင္ျဖင့္ ၊
အေမွာင္ဖယ္ရွား ၊ ပူေဇာ္အားေၾကာင့္ ၊
တိုင္းကားတခြင္ ၊ ပဲြသဘင္သို႕ ၊
ဘဝင္သိမ့္သိမ့္ၿခိမ့္သတည္း ။

ထိုသည့္ေန႕ရက္ ၊ စၪ္အဆက္ပင္ ၊
မပ်က္က်င္းပ ၊ မည္နာမကား ၊
သုတသဖြယ္ ၊ အသိၾကြယ္ေစ ၊
ေမာင္မယ္မွတ္မိ ၊ ရွင္လူသိေသာ ၊
အဘိဓမၼာအခါေတာ္တည္း ။

သကၤႆန = သကၤႆနဂိုလ္ျပည္ ။

ေအာင္နိုင္သူ ( 18 / 8 / 2016 )