Wednesday, September 21, 2016
အေသဝနာစဗာလနံ - လကၤာကဗ်ာ ( ၁၁ )
လူမိုက္ဗာလ ၊ လူအႏၶကား ၊
ဆံုးမပဲ့ျပင္ခက္လွသည္ ။
ေကာင္းဆိုးမသိ ၊ ၪာဏ္နတၳိႏွင့္ ၊
သတၱိတလဲြသံုးတတ္သည္ ။
ဘယ္သူေသေသ ၊ လူ႕ငေတတို႕ ၊
ၿဂိဳလ္ေမႊဆိုးက်ိဳးေပးတတ္သည္ ။
လူမိုက္ရွိရာ ၊ လူမိုက္လာ၍ ၊
သာယာေပ်ာ္ေမြ႕ေတြ႕ၾကသည္ ။
မွန္၏မွား၏ ၊ သူမသိပဲ ၊
တြယ္ၿငိသာရာေပါင္းတတ္သည္ ။
မွားမွန္းသိလည္း ၊ မျပင္ပဲႏွင့္ ၊
စဲြၿမဲကမ္းကုန္မိုက္တတ္သည္ ။
လူမိုက္သြားလမ္း ၊ မေျဖာက့္တန္း၍ ၊
ေဘးသန္းဘယာေပါလွသည္ ။
ဇာတ္သိမ္းမလွ ၊ လူ႕ဗာလတို႕ ၊
ေနာင္တကင္းမဲ့တတ္ၾကသည္ ။
လူမိုက္လူဖ်င္း ၊ ေရွာင္ပယ္ျငင္းက ၊
ေကာင္းျခင္းမဂၤလာျဖစ္ေတာ့သည္ ။
ေအာင္နိုင္သူ ( 22 / 9 / 2016 )
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment