ေဝဠဳကဇာတ္ - လကၤာကဗ်ာ ( ၁၈ )

ဟိမဝႏၱာ ၊ ၿမိဳင္ေတာမွာလ်င္ ၊
ဆရာရေသ႔ ၊ ေပ်ာ္ေမြ႕စံစား ၊
ငါးရာတပည့္ ၊ ေတာ္တည့္မွန္စြာ ၊
အုပ္ခ်ဳပ္ကာပင္ ၊ ဓမၼာတရား ၊
သင္ၾကားေပးရင္း ၊ ၿငိမ္းေအးခိုဝင္ ၊
ေက်ာင္းသခၤန္းတြင္ေနသတည္း ။

ဆံုမခက္ေပ့ ၊ ရေသ႔တစ္ပါး ၊
ေျမြေဟာက္အားလ်င္ ၊ ဝါးဆစ္ပိုင္းတြင္း ၊
ထည့္သြင္းေမြးလာ ၊ ဆရာျဖစ္သူ ၊
ထားျမစ္မူလ်က္ ၊ ေျပာရခက္ခဲ ၊
ေမြးၿမဲေမြးထားေလသတည္း ။

တစ္ေန႕ေသာခါ ၊ စားစရာေပါ ၊
သစ္သီးေတာသို႕ ၊ ရေသ႔တို႕ကား ၊
သြား၍ေမြ႕ေလ်ာ္ ၊ သံုးရက္ေက်ာ္တြင္ ၊
ေက်ာင္းသခၤန္းဆီ ၊ ၾကြျမန္းမၾကာ ၊
ျပန္လာစံေနၾကသတည္း ။

ဝါးဆစ္ပိုင္းတြင္း ၊ ထည့္သြင္းခံရ ၊
ေဝဠဳကမည္ ၊ ေျမြေဟာက္သည္ကား ၊
အစားသံုးရက္ ၊ ငတ္မြတ္လ်က္ႏွင့္ ၊
အျမက္ထြက္ကာ ၊ ႀကီးစြာေဒါသ ၊
ထိန္းမရေအာင္ျဖစ္ေနသတည္း ။

ေျမြေမြးထားသူ ၊ ရေသ႔မူကား ၊
ေျမြအားအစာ ၊ ေကၽြးေသာခါတြင္ ၊
ေျမြမွာရန္လို ၊ ရေသ႔ကိုပင္ ၊
သခင္မမွတ္ ၊ ေပါက္ကာသတ္၍ ၊
ရေသ့ေသပဲြဝင္သတည္း ။

ဆရာရေသ့ = ေလာင္းေတာ္ဗုဒၶ ။
ေျမြေမြးရေသ႔ = ဆံုးမခက္ေသာရဟန္း ။

အႏွစ္သာရ

( ၁ ) ပညာရွိစကားမပယ္ရွားသင့္ ။
( ၂ ) အႏၱရာယ္ျပဳတတ္ေသာသတၱဝါမ်ားအားမေမြးျမဴသင့္ ။
( ၃ ) မိမိေမြးထားေသာသတၱဝါမ်ားအေပၚဝတၱရားမပ်က္သင့္ ။
ကိုးကား ။…..။ ငါးရာ႔ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ ။

ေအာင္နိုင္သူ ( 18 / 11 / 2016 )