ေဒဝဓမၼတရား - လကၤာကဗ်ာ ( ၃၄ )

“ဗာရာ”ျပည္တြင္း ၊ မင္းတရား၏ ၊
သားႀကီးနာမ ၊ “မဟိ ံသ”ကား ၊
ဗုဒၶေလာင္းလ်ာျဖစ္သတည္း ။

“မဟိ ံသ”ဝယ္ ၊ ညီငယ္ႏွစ္ေဖၚ ၊
ရွိေလေသာ္ကား ၊ သံုးပါးခ်စ္ခင္ ၊
ေခၚတြင္နာမ ၊ “သူရိယ”နွင့္ ၊
“စႏၵကုမာရ”ပင္တည္း ။

ညီေနာင္သံုးပါး ၊ ေတာသို႕သြားခိုက္ ၊
ေမာဟိုက္ေသာခါ ၊ တစ္ေနရာတြင္ ၊
နားကာပန္းေျဖ ၊ ေရရွာသြားရန္ ၊ 
ႏွစ္ပါးညီကိုလႊတ္သတည္း ။

ႏွစ္ဦးညီေနာင္ ၊ ဂနိုင္ေတာင္ေျခ ၊
ေရတစ္အိုင္အား ၊ ေတြ႕ရျငားက ၊
စၪ္းစားမေန ၊ ေရထဲဆင္းရာ ၊
ဘီလူးလာဖမ္းေလသတည္း ။

ထိုဘီလူးက ၊ “ေဒဝဓမၼာ ၊
ႏွစ္ျဖာတရား ၊ သိၾကလား”ဟု ၊
ေျဖၾကားေစရာ ၊ မသိပါ၍ ၊
ဆက္ကာဖမ္းထားေလသတည္း ။

“မဟိ ံသ”ကား ၊ ညီငယ္မ်ားကို ၊
စိုရိမ္ပိုကာ ၊ လိုက္ရွာေလလ်င္ ၊ 
ေရအိုင္အနီး ၊ ဘီလူးႀကီးကို ၊
ေတြ႕ၿပီးေမးျမန္းၾကည့္သတည္း ။

ဘီလူးႀကီးမွ ၊ ျဖစ္ပ်က္စဆံုး ၊
ေျပာျပၿပီးလ်င္ ၊ “သင္မဟိ ံသ ၊
ေဒဝဓမၼာ ၊ ႏွစ္ျဖာတရား ၊
သိပါျငားက ၊ ေျဖၾကားပါ”ဟု ၊
ေမးလာေလက ၊ “မဟိ ံသ”လည္း ၊
“ေဒဝဓမၼာ ၊ ႏွစ္ျဖာဒြိကား ၊
(ဟီရိ)တစ္ဝ ၊( ၾသတၱပၸ)”ဟု ၊
ရွင္းျပလိုက္ရာ ၊ ဘီလူးမွာလည္း ၊
မ်ားစြာၾကည္နူး ၊ ညီႏွစ္ဦးကို ၊
ျပစ္က်ဴးမဝံ့လႊတ္သတည္း ။


ဒြိ = ႏွစ္ ( ၂ ) ။
ဗာရာ = ဗာရာဏသီ ။
ဟီရိ = မေကာင္းမွဳျပဳရမည္ကိုရွက္ျခင္း ။
ၾသတၱပၸ = မေကာင္းမွဳက်ဴးလြန္ရမည္ကိုေၾကာက္ျခင္း ။

အႏွစ္သာရ
************
( ၁ )ၪာဏ္အေမွ်ာ္အျမင္ပညာဗဟုသုတရွိလ်င္ ေဘးအႏၱရာယ္ကို
ကာကြယ္နိုင္၍မိမိအသက္ႏွင့္သူတစ္ပါးအသက္ကိုပင္ကယ္တင္
နိုင္သည္ ။
( ၂ ) ဟီရိၾသတၱပၸ တရားထြန္းကားလ်င္ ေလာကႀကီးၿငိမ္းခ်မ္း
သာယာသည္ ။

ကိုးကား ။…..။ ငါးရာ႔ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ ။
 
ေအာင္နိုင္သူ ( 16 / 12 / 2016 )

လွည္းကုန္သည္မွဴးဇာတ္ - လကၤာကဗ်ာ ( ၃၃ )

ဗုဒၶေလာင္းလ်ာ ၊ နုစၪ္ခါက ၊
ဗာရာဏသီ ၊ ႒ာနီျပည္ထဲ ၊
လွည္းကုန္သည္မွဴးျဖစ္သတည္း ။

တစ္ေန႕သ၌ ၊ ကုန္မ်ားတိုက္ကာ ၊
တစ္ျပည္ရြာသို႕ ၊ သဟာေဖၚေဆြ ၊
လွည္းေထြေထြႏွင့္ထြက္သတည္း ။

ခရီးဆက္လာ ၊ ကႏၱာရသို႕ ၊
ေရာက္ၾကေသာခါ ၊ ေရဆာေလလ်င္ ၊
ျမင္ရာတြင္းပ်က္ ၊ ဆက္၍တူးကာ ၊
ေရရွာေဖြၾကေလသတည္း ။

ဤသို႕တူးရာ ၊ ရတနာမ်ား ။
ေပၚလာေလလ်င္ ၊ ယူငင္ၾကလ်က္ ၊
ဆက္လက္တူးတိုင္း ၊ မဆိုင္းေပၚလာ ၊
ရတနာကို ၊ အလိုႀကီးစြာ ၊
ဆက္ကာတူးယူၾကသတည္း ။

လွည္းကုန္သည္မွဴး ၊ အျဖစ္ထူးအား ၊
ေတြ႕ရျငားက ၊ တားဆီးေျဖာင့္ျဖ ၊
ရသမွ်သာ ၊ ေက်နပ္ပါဟု ၊
ဘယာျမင္၍ေျပာသတည္း ။

လွည္းသားမ်ားမွာ ၊ ဆက္၍သာပင္ ၊
တူးေလလ်င္ကား ၊ နဂါးဗိမာန္ ၊
တူးမိျပန္ကာ ၊ နဂါးမွာမူ ၊
ေဒါသဆူပြါး ၊ လွည္းသားအားလံုး ၊
အဆံုးစီရင္လိုက္သတည္း ။

လွည္းမွဴးကိုကား ၊ ေလးစားၾကည္ညိဳ ၊
သဒၶါပိုကာ ၊ ရတနာမ်ား ၊
လွည္းျပည့္သြားေအာင္ ၊ တင္ေဆာင္ေပးၿပီး ။
ခရီးဆံုးတိုင္ပို႕သတည္း ။


နဂါးမင္း = အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ ။

အႏွစ္သာရ
*************
( ၁ ) ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းစကားနားမေထာင္လ်င္အမွားေတြ႕၍
ဒုကၡေရာက္တတ္သည္ ။
( ၂ ) အလိုႀကီးလ်င္အရနည္း၍ေလာဘအေတာမသတ္လ်င္ေဘးအႏၱရာယ္
ႀကံဳရတတ္သည္ ။

ကိုးကား ။…..။ ငါးရာ႔ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ ။

ေအာင္နိုင္သူ ( 14 / 12 / 2016 )

ဒီေဆာင္းသဇင္ေၾကြေလလ်င္ - အခ်ိဳးတဲြ ( ၂၂ )

ေဟမန္ခါ ႏွင္းေတြသက္ေတာ႔ ၊
ပင္ထက္မွာေဝေဝလြင္ ။
သင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ ျဖဴေရာင္သန္းသည့္ ၊
လန္းတဲ႔သဇင္ ။
နန္းျမင့္စံ ပန္သခင္ ၊
ခ်ဴခ်င္လ်က္အခက္သား ။
ပန္းကေလးနဲ႕ ပန္းခ်စ္သူဘဝ ၊
ေဝးလွခ်ည္လား ။

ေဝးလွ၍ ဆံုမယ္႔လမ္းရယ္ ၊
လွမ္းေမွ်ာ္လို႔မျမင္ပါ ။
ခြင့္ျပဳလွဲ႕ ပန္းကေလးေရ ၊
ေငးယံုမွ်သာ ။
ပန္းခ်စ္သူ ေဝဒနာ ၊
ေျပေစရာမ်ိဳသိပ္ဆဲ ။
ေတြ႕ေနလ်င္ ရင္တလွပ္လွပ္နဲ႕
ေက်နပ္သည္ပဲ ။

ေက်နပ္စြာ ေငးေမာရင္းနဲ႕ ၊
ေျမာက္ေလညင္းတိုးဝင္လာ ။
နန္းသစ္ပင္ လဲမတတ္ေအာင္ ၊
ဆတ္ဆတ္တုန္ခါ ။
ေဆာင္းသဇင္ ႏြမ္းနယ္ရွာ ၊
လြင့္စင္ကာေၾကြရက္ေစာ ။
ယူက်ံဳးမရ ေသာကဆူလို႕၊
ပန္းခ်စ္သူ အေမာေတြဆိုက္ ၊
သည္းလွိဳက္ဖိုေမာ ။ 


ေအာင္နိုင္သူ ( 12 / 12 / 2016 )

ခါတိန္ညင္ဇာတ္ - လကၤာကဗ်ာ ( ၃၂ )

ေလာင္းေတာ္ဗုဒါၶ ၊ နုစၪ္ခါက ၊
ရြာမွမလွမ္း ၊ ေက်ာင္းသခၤမ္းတြင္ ၊
ခိုဝင္စံစား ၊ တရားေမြ႕လ်က္ ၊
ရေသ႔ျပဳကာေနသတည္း ။

ေတာမုဆိုးမွာ ၊ တည္ခါတိန္ညင္ ၊
ယူေဆာင္ငင္၍ ၊ ေတာတြင္တည္ကာ ၊
ခါငွက္ဖမ္းလ်က္ ၊ ေန႕စၪ္ရက္ဆက္ ၊
သက္ေမြးမွဳကိုျပဳသတည္း ။
  
ရက္ရွည္ၾကာေသာ္ ၊ ခါတိန္ညင္မူ ၊
သူႏွင့္ပတ္သက္ ၊ မ်ိဳးတူငွက္မ်ား ၊
ပ်က္စီးရ၍ ၊ ေသာကမကင္း ၊
ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းႏွင့္ေနသတည္း ။

ဤသို႕ျဖစ္လ်င္ ၊ ခါတိန္ညင္လည္း ၊
ေတာထဲေရာက္ေသာ္ ၊ ေအာ္သံကိုတိတ္ ၊
ဆိတ္ဆိတ္ေနရာ ၊ မုဆိုးမွာကား ၊
ခါအားရိုက္၍ေအာ္ေစသတည္း ။

ခါတိန္ညင္မွာ ၊ မတတ္သာ၍ ၊
ေအာ္ကာလွည့္စား ၊ ခါငွက္မ်ားကို ၊
မွ်ားေခၚေပးလ်က္ ၊ မသက္မသာ ၊ 
ေနရရွာျပန္ေလသတည္း ။

ေန႕တစ္ေန႕တြင္ ၊ ရေသ႔ေက်ာင္းနား ၊ 
ေရာက္ရွိသြားသူ ၊ မုဆိုးမူကား ၊
ခါအိမ္အားခ် ၊ ေခတၱနားလ်က္ ၊
အိပ္စက္ကာပင္ေနသတည္း ။

မုဆိုးအိပ္လ်င္ ၊ ခါတိန္ညင္မူ ၊
သူ၏ျဖစ္အင္ ၊ ရွင္ရေသ႔အား ၊
ေျပာၾကားၿပီးက ၊ အကုသိုလ္ကံ ၊
ခံရမည္လား ၊ ေလွ်ာက္ထားေသာခါ ၊
ရေသ႔မွာလည္း ၊ “ သင့္စိတ္ထဲတြင္ ၊
ေသေစခ်င္ရာ ၊ ေစတနာမ်ား ၊
မပါျငားက ၊ အကုသိုလ္မွဳ ၊
သင္မျပဳျဖစ္ ၊ ထိုအျပစ္ဒါဏ္ ၊
တန္ျပန္သင္ကား ၊ မခံစားရ ၊
စိတ္ခ်၍သာ ၊ ေနပါေလ”ဟု ၊
ေျဖၾကားနွစ္သိမ့္ေပးသတည္း ။


ခါတိန္ညင္ = ရာဟုလာေလာင္းလ်ာ ။
တည္ခါတိန္ညင္ = အျခားခါတိန္ညင္မ်ားကိုလွည့္စားဖမ္းဆီးရန္
တည္ထားေသာခါတိန္ညင္ ။

အႏွစ္သာရ
*************
( ၁ ) ေစတနာမပါလ်င္အကုသိုလ္မျဖစ္ ၊ စိတ္သာပဓါနျဖစ္သည္ ။
( ၂ ) မုဆိုးမွာကား အကုသိုလ္အမွဳျဖင့္ ေနာက္ထပ္အကုသိုလ္အမွဳ
တစ္ခုကိုမေနာကံကာယကံေျမာက္ထပ္မံက်ဴးလြန္သူျဖစ္၏ ။

ကိုးကား ။…..။ ငါးရာ႔ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ ။

ေအာင္နိုင္သူ ( 11 / 12 / 2016 )

ေတာပန္းတို႕သံသရာ - အခ်ိဳးတဲြ ( ၂၁ )

ေတာၿမိဳင္တြင္းမွာ ၊
ေဝဆာလို႕လန္း ။...
ငံုဖူးကာ ေရာင္စံုပြင့္တယ္ ၊
ထူးတင့္သည့္ပန္း ။

ထူးတင့္ေမႊးၾကဴ ၊
ခ်ဴသူကရွား ။
ခရီးကြာ လူသူမေမြ႕ေတာ႔ ၊
ေတြ႕ဖုိ႕ခက္သား ။

ေတြ႕ဖို႕ခက္ကာ ၊
လိပ္ျပာကနမ္း ။
အခ်ိန္တန္ ေတာပန္းငယ္ဘဝ ၊
ေၾကြက်လို႕ႏြမ္း ။

ေၾကြက်ပါေစ ၊
ေဝမကဲြ႕ငံုဖူး ။
မိုးေသာက္မွာ တစ္ခါတင့္မယ္ ၊
ပန္းပြင့္သစ္ထူး ။

ပန္းပြင့္သစ္ျဖာ ၊
ေနျခည္မွာလန္း ။
သံသရာလည္ မေမာနိုင္ပါ့ ၊
ေတာၿမိဳင္ကပန္း ။

ေတာၿမိဳင္တြင္းမွာ ၊
ေဝဆာလို႕လန္း ။
ဖူးငံုကာ ေရာင္စံုပြင့္တယ္ ၊
ထူးတင့္သည့္ပန္း ။

ေအာငိနိုင္သူ ( 11 / 12 / 2016 )

ေက်းဇူးကန္းေသာေမ်ာက္ - လကၤာကဗ်ာ ( ၃၁ )

ေရွးသေရာခါ ၊ ေလာင္းလ်ာဗုဒၶ ၊
“ကာသိက”ဟု ၊ နာမမည္ရာ ၊
ရြာတစ္ရြာ၌ ၊ ေနစၪ္ခိုက္ကား ၊
ပုဏၰားမ်ိဳးတြင္ျဖစ္သတည္း ။

ရြာျပင္လမ္းေလး ၊ ေတာတန္းေဘးတြင္ ၊
ၾကည္လင္တြင္းေရ ၊ ရွိေနေလျငား ၊
မ်ားသတၱဝါ ၊ ေသာက္သံုးပါေစ ၊
ရြာသားတို႕က ၊ တြင္းမွေရငင္ ၊
ေျမာင္းငယ္တြင္ျဖည့္ ၊ ေန႕စၪ္ျပဳမူ ၊
ကုသိုလ္ယူၾကေလသတည္း ။

တစ္ေန႕မွာေသာ္ ၊ ေလာင္ေတာ္ပုဏၰား ၊
ေရတြင္းနားတြင္ ၊ ေရငင္ေနရာ ၊
ေတာစပ္မွာလ်င္ ၊ ေမ်ာက္ကိုျမင္၍ ၊
ေျမာင္းတြင္ေရမ်ား ၊ ထည့္ထားေပးကာ ၊
ဒါနေကာင္းမွဳျပဳသတည္း ။

ထိုသည့္ေမ်ာက္လည္း ၊ ေရေသာက္ၿပီးကား ၊
ပုဏၰားကိုပင္ ၊ ေၾကာက္ေစခ်င္၍ ၊
ရုပ္သြင္ဆိုးစြ ၊ ေလွာင္ေျပာင္ျပရာ ၊
ပုဏၰားမွာလည္း ၊ “ ယုတ္မာေသာေမ်ာက္ ၊
သင္ေသာက္ရန္ေရ ၊ ခပ္ေပးေလလည္း ၊
သင္ပဲငါ့အား ၊ ေလွာင္ေျခာက္စားရာ ၊
ယုတ္မာသူကို ၊ ေက်းဇူးပိုျငား ၊
အလကား”ဟု ၊ ညည္းတြားေသာခါ ၊
ေမ်ာက္မွာခုန္လ်က္ ၊ ပင္ေပၚတက္၍ ၊
ကိုင္းထက္ဖ်ားမွ ၊ ပုဏၰားေခါင္းတြင္ ၊
မစင္စြန္႕ကာေျပးသတည္း ။

ေက်းဇူးကန္းေသာေမ်ာက္ = ေဒဝဒတ္ေလာင္း ။

အႏွစ္သာရ
*************
( ၁ ) အားလံုးအေပၚေစတနာေကာင္းထားသင့္ေသာ္လည္း ၊
ေစတနာေကာင္းႏွင့္ထိုက္တန္သူကားနည္းပါးလွသည္ ။
( ၂ ) ေအာက္တန္းက်ေသာဗာလ ၊ အႏၶမ်ားကိုအေရာဝင္ျခင္း ၊
ကူညီျခင္းမျပဳသင့္ ။ ေက်းဇူးကန္းတတ္၏ ။

ကိုးကား ။…..။ ငါးရာ႔ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ ။

ေအာင္နိုင္သူ ( 9 / 12 / 2016 )

မုဆိုးႏွင့္ဆတ္မင္းဇာတ္ - လကၤာကဗ်ာ ( ၃၀ )

ေရွးသေရာခါ ၊ ၿမိဳင္ေတာမွာလ်င္ ၊
ေလာင္းလ်ာဗုဒၶ ၊ ဆတ္ဘဝ၌ ၊
ႀကံဳရဤသို႕ျဖစ္သတည္း ။

မုဆိုးသည္ကား ၊ သားေကာင္ရွာေဖြ ၊ 
ေတာလိုက္ေလလ်င္ ၊ ပင္ “ယမေန” ၊ 
ေအာက္ေျမျပင္မွာ ၊ ဆတ္ေျခရာအား ၊
ေတြ႕ျမင္သြားလ်က္ ၊ အပင္ထက္တြင္ ၊
လင့္စင္ထိုး၍ေစာင့္သတည္း ။

အပင္ရွိရာ ၊ ဆတ္မင္းလာခဲ့ ၊
မုဆိုးလွည့္စား ၊ အသီးမ်ားကို ၊
ဆတ္အားပစ္ေပး ၊ ေဝးမွနီးေစ ၊
မွ်ားေခၚေလျငား ၊ မုဆိုးအားလ်င္ ၊
ဆတ္ကျမင္သြားေလသတည္း ။

ဆတ္မင္းဟန္ေဆာင္ ၊ မျမင္ေယာင္ဆင္ ၊
“သင္ယမေန ၊ အသီးေၾကြပံု ၊
ပင္ေျခမွကြာ ၊ ေဝးရာလြင့္စင္ ၊
ပင္သဘာဝ ၊ သင္စြန္႕မွေတာ႔ ၊
ငါကသင့္အား ၊ စြန္႕ထားျပီ”ဟု ၊
မာန္ခ်ီစကား ၊ ေျပာဆိုၾကားလ်က္ ၊
ဆတ္မင္းထြက္သြားေလသတည္း ။

မုဆိုးသည္ကား ၊ ဆတ္ထြက္သြားလ်င္ ၊
ျမားႏွင့္ခ်ိန္ကိုက္ ၊ ပစ္လိုက္ေလေသာ္ ၊
လဲြေခ်ာ္ခဲ့ရ ၊ ဆတ္ကတစ္ဖန္ ၊
လွည့္ျပန္ၾကည့္ကာ ၊ “ယခုသာပင္ ၊
အသင္ငါ့အား ၊ လဲြသြားေလတာ ၊
သံသရာဝဲ ၊ သင္မလဲြနိုင္ ၊
ငရဲမုခ် ၊ က်လိမ့္မည္”ဟု ၊
မွတ္ခ်က္ျပဳကာ ၊ ထိုေနရာမွ ၊
ထြက္ခြါေျပးသြားေလသတည္း ။


ဆတ္မင္း = ဗုဒၶေလာင္းလ်ာ ။ မုဆိုး = ေဒဝဒတ္ ။
ပင္ယမေန = ယမေနပင္ ။

အႏွစ္သာရ
************
( ၁ ) ဆႏၵေစာ ၊ စိတ္မရွည္လ်င္ မွားယြင္း ၊ ဆံုးရႈံးရတတ္သည္ ။
( ၂ ) လွည့္စားျခင္းျဖင့္ ေနရာတိုင္း ၊ အခါတိုင္း၌ မေအာင္ျမင္နိုင္ ။
( ၃ ) အကုသိုလ္အမွဳ ကို ကာယကံေျမာက္မက်ဴးလြန္မိေသာ္လည္း
မေနာကံေျမာက္က်ဴးလြန္မိလ်င္ပင္ ဝဋ္ငရဲမွမလြတ္နိုင္ ။

ကိုးကား ။…..။ ငါးရာ႔ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ ။

ေအာင္နိုင္သူ ( 8 / 12 / 2016 )