Thursday, December 8, 2016

မုဆိုးႏွင့္ဆတ္မင္းဇာတ္ - လကၤာကဗ်ာ ( ၃၀ )


ေရွးသေရာခါ ၊ ၿမိဳင္ေတာမွာလ်င္ ၊
ေလာင္းလ်ာဗုဒၶ ၊ ဆတ္ဘဝ၌ ၊
ႀကံဳရဤသို႕ျဖစ္သတည္း ။

မုဆိုးသည္ကား ၊ သားေကာင္ရွာေဖြ ၊ 

ေတာလိုက္ေလလ်င္ ၊ ပင္ “ယမေန” ၊ 
ေအာက္ေျမျပင္မွာ ၊ ဆတ္ေျခရာအား ၊
ေတြ႕ျမင္သြားလ်က္ ၊ အပင္ထက္တြင္ ၊
လင့္စင္ထိုး၍ေစာင့္သတည္း ။

အပင္ရွိရာ ၊ ဆတ္မင္းလာခဲ့ ၊
မုဆိုးလွည့္စား ၊ အသီးမ်ားကို ၊
ဆတ္အားပစ္ေပး ၊ ေဝးမွနီးေစ ၊
မွ်ားေခၚေလျငား ၊ မုဆိုးအားလ်င္ ၊
ဆတ္ကျမင္သြားေလသတည္း ။

ဆတ္မင္းဟန္ေဆာင္ ၊ မျမင္ေယာင္ဆင္ ၊
“သင္ယမေန ၊ အသီးေၾကြပံု ၊
ပင္ေျခမွကြာ ၊ ေဝးရာလြင့္စင္ ၊
ပင္သဘာဝ ၊ သင္စြန္႕မွေတာ႔ ၊
ငါကသင့္အား ၊ စြန္႕ထားျပီ”ဟု ၊
မာန္ခ်ီစကား ၊ ေျပာဆိုၾကားလ်က္ ၊
ဆတ္မင္းထြက္သြားေလသတည္း ။

မုဆိုးသည္ကား ၊ ဆတ္ထြက္သြားလ်င္ ၊

ျမားႏွင့္ခ်ိန္ကိုက္ ၊ ပစ္လိုက္ေလေသာ္ ၊
လဲြေခ်ာ္ခဲ့ရ ၊ ဆတ္ကတစ္ဖန္ ၊
လွည့္ျပန္ၾကည့္ကာ ၊ “ယခုသာပင္ ၊
အသင္ငါ့အား ၊ လဲြသြားေလတာ ၊
သံသရာဝဲ ၊ သင္မလဲြနိုင္ ၊
ငရဲမုခ် ၊ က်လိမ့္မည္”ဟု ၊
မွတ္ခ်က္ျပဳကာ ၊ ထိုေနရာမွ ၊
ထြက္ခြါေျပးသြားေလသတည္း ။


ဆတ္မင္း = ဗုဒၶေလာင္းလ်ာ ။ မုဆိုး = ေဒဝဒတ္ ။
ပင္ယမေန = ယမေနပင္ ။

အႏွစ္သာရ
************
( ၁ ) ဆႏၵေစာ ၊ စိတ္မရွည္လ်င္ မွားယြင္း ၊ ဆံုးရႈံးရတတ္သည္ ။
( ၂ ) လွည့္စားျခင္းျဖင့္ ေနရာတိုင္း ၊ အခါတိုင္း၌ မေအာင္ျမင္နိုင္ ။
( ၃ ) အကုသိုလ္အမွဳ ကို ကာယကံေျမာက္မက်ဴးလြန္မိေသာ္လည္း
မေနာကံေျမာက္က်ဴးလြန္မိလ်င္ပင္ ဝဋ္ငရဲမွမလြတ္နိုင္ ။

ကိုးကား ။…..။ ငါးရာ႔ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ ။

ေအာင္နိုင္သူ ( 8 / 12 / 2016 )

No comments:

Post a Comment