Wednesday, December 14, 2016
လွည္းကုန္သည္မွဴးဇာတ္ - လကၤာကဗ်ာ ( ၃၃ )
ဗုဒၶေလာင္းလ်ာ ၊ နုစၪ္ခါက ၊
ဗာရာဏသီ ၊ ႒ာနီျပည္ထဲ ၊
လွည္းကုန္သည္မွဴးျဖစ္သတည္း ။
တစ္ေန႕သ၌ ၊ ကုန္မ်ားတိုက္ကာ ၊
တစ္ျပည္ရြာသို႕ ၊ သဟာေဖၚေဆြ ၊
လွည္းေထြေထြႏွင့္ထြက္သတည္း ။
ခရီးဆက္လာ ၊ ကႏၱာရသို႕ ၊
ေရာက္ၾကေသာခါ ၊ ေရဆာေလလ်င္ ၊
ျမင္ရာတြင္းပ်က္ ၊ ဆက္၍တူးကာ ၊
ေရရွာေဖြၾကေလသတည္း ။
ဤသို႕တူးရာ ၊ ရတနာမ်ား ။
ေပၚလာေလလ်င္ ၊ ယူငင္ၾကလ်က္ ၊
ဆက္လက္တူးတိုင္း ၊ မဆိုင္းေပၚလာ ၊
ရတနာကို ၊ အလိုႀကီးစြာ ၊
ဆက္ကာတူးယူၾကသတည္း ။
လွည္းကုန္သည္မွဴး ၊ အျဖစ္ထူးအား ၊
ေတြ႕ရျငားက ၊ တားဆီးေျဖာင့္ျဖ ၊
ရသမွ်သာ ၊ ေက်နပ္ပါဟု ၊
ဘယာျမင္၍ေျပာသတည္း ။
လွည္းသားမ်ားမွာ ၊ ဆက္၍သာပင္ ၊
တူးေလလ်င္ကား ၊ နဂါးဗိမာန္ ၊
တူးမိျပန္ကာ ၊ နဂါးမွာမူ ၊
ေဒါသဆူပြါး ၊ လွည္းသားအားလံုး ၊
အဆံုးစီရင္လိုက္သတည္း ။
လွည္းမွဴးကိုကား ၊ ေလးစားၾကည္ညိဳ ၊
သဒၶါပိုကာ ၊ ရတနာမ်ား ၊
လွည္းျပည့္သြားေအာင္ ၊ တင္ေဆာင္ေပးၿပီး ။
ခရီးဆံုးတိုင္ပို႕သတည္း ။
နဂါးမင္း = အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ ။
အႏွစ္သာရ
*************
( ၁ ) ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းစကားနားမေထာင္လ်င္အမွားေတြ႕၍
ဒုကၡေရာက္တတ္သည္ ။
( ၂ ) အလိုႀကီးလ်င္အရနည္း၍ေလာဘအေတာမသတ္လ်င္ေဘးအႏၱရာယ္
ႀကံဳရတတ္သည္ ။
ကိုးကား ။…..။ ငါးရာ႔ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ ။
ေအာင္နိုင္သူ ( 14 / 12 / 2016 )
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment