ေဒဝဓမၼတရား - လကၤာကဗ်ာ ( ၃၄ )

“ဗာရာ”ျပည္တြင္း ၊ မင္းတရား၏ ၊
သားႀကီးနာမ ၊ “မဟိ ံသ”ကား ၊
ဗုဒၶေလာင္းလ်ာျဖစ္သတည္း ။

“မဟိ ံသ”ဝယ္ ၊ ညီငယ္ႏွစ္ေဖၚ ၊
ရွိေလေသာ္ကား ၊ သံုးပါးခ်စ္ခင္ ၊
ေခၚတြင္နာမ ၊ “သူရိယ”နွင့္ ၊
“စႏၵကုမာရ”ပင္တည္း ။

ညီေနာင္သံုးပါး ၊ ေတာသို႕သြားခိုက္ ၊
ေမာဟိုက္ေသာခါ ၊ တစ္ေနရာတြင္ ၊
နားကာပန္းေျဖ ၊ ေရရွာသြားရန္ ၊ 
ႏွစ္ပါးညီကိုလႊတ္သတည္း ။

ႏွစ္ဦးညီေနာင္ ၊ ဂနိုင္ေတာင္ေျခ ၊
ေရတစ္အိုင္အား ၊ ေတြ႕ရျငားက ၊
စၪ္းစားမေန ၊ ေရထဲဆင္းရာ ၊
ဘီလူးလာဖမ္းေလသတည္း ။

ထိုဘီလူးက ၊ “ေဒဝဓမၼာ ၊
ႏွစ္ျဖာတရား ၊ သိၾကလား”ဟု ၊
ေျဖၾကားေစရာ ၊ မသိပါ၍ ၊
ဆက္ကာဖမ္းထားေလသတည္း ။

“မဟိ ံသ”ကား ၊ ညီငယ္မ်ားကို ၊
စိုရိမ္ပိုကာ ၊ လိုက္ရွာေလလ်င္ ၊ 
ေရအိုင္အနီး ၊ ဘီလူးႀကီးကို ၊
ေတြ႕ၿပီးေမးျမန္းၾကည့္သတည္း ။

ဘီလူးႀကီးမွ ၊ ျဖစ္ပ်က္စဆံုး ၊
ေျပာျပၿပီးလ်င္ ၊ “သင္မဟိ ံသ ၊
ေဒဝဓမၼာ ၊ ႏွစ္ျဖာတရား ၊
သိပါျငားက ၊ ေျဖၾကားပါ”ဟု ၊
ေမးလာေလက ၊ “မဟိ ံသ”လည္း ၊
“ေဒဝဓမၼာ ၊ ႏွစ္ျဖာဒြိကား ၊
(ဟီရိ)တစ္ဝ ၊( ၾသတၱပၸ)”ဟု ၊
ရွင္းျပလိုက္ရာ ၊ ဘီလူးမွာလည္း ၊
မ်ားစြာၾကည္နူး ၊ ညီႏွစ္ဦးကို ၊
ျပစ္က်ဴးမဝံ့လႊတ္သတည္း ။


ဒြိ = ႏွစ္ ( ၂ ) ။
ဗာရာ = ဗာရာဏသီ ။
ဟီရိ = မေကာင္းမွဳျပဳရမည္ကိုရွက္ျခင္း ။
ၾသတၱပၸ = မေကာင္းမွဳက်ဴးလြန္ရမည္ကိုေၾကာက္ျခင္း ။

အႏွစ္သာရ
************
( ၁ )ၪာဏ္အေမွ်ာ္အျမင္ပညာဗဟုသုတရွိလ်င္ ေဘးအႏၱရာယ္ကို
ကာကြယ္နိုင္၍မိမိအသက္ႏွင့္သူတစ္ပါးအသက္ကိုပင္ကယ္တင္
နိုင္သည္ ။
( ၂ ) ဟီရိၾသတၱပၸ တရားထြန္းကားလ်င္ ေလာကႀကီးၿငိမ္းခ်မ္း
သာယာသည္ ။

ကိုးကား ။…..။ ငါးရာ႔ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ ။
 
ေအာင္နိုင္သူ ( 16 / 12 / 2016 )

လွည္းကုန္သည္မွဴးဇာတ္ - လကၤာကဗ်ာ ( ၃၃ )

ဗုဒၶေလာင္းလ်ာ ၊ နုစၪ္ခါက ၊
ဗာရာဏသီ ၊ ႒ာနီျပည္ထဲ ၊
လွည္းကုန္သည္မွဴးျဖစ္သတည္း ။

တစ္ေန႕သ၌ ၊ ကုန္မ်ားတိုက္ကာ ၊
တစ္ျပည္ရြာသို႕ ၊ သဟာေဖၚေဆြ ၊
လွည္းေထြေထြႏွင့္ထြက္သတည္း ။

ခရီးဆက္လာ ၊ ကႏၱာရသို႕ ၊
ေရာက္ၾကေသာခါ ၊ ေရဆာေလလ်င္ ၊
ျမင္ရာတြင္းပ်က္ ၊ ဆက္၍တူးကာ ၊
ေရရွာေဖြၾကေလသတည္း ။

ဤသို႕တူးရာ ၊ ရတနာမ်ား ။
ေပၚလာေလလ်င္ ၊ ယူငင္ၾကလ်က္ ၊
ဆက္လက္တူးတိုင္း ၊ မဆိုင္းေပၚလာ ၊
ရတနာကို ၊ အလိုႀကီးစြာ ၊
ဆက္ကာတူးယူၾကသတည္း ။

လွည္းကုန္သည္မွဴး ၊ အျဖစ္ထူးအား ၊
ေတြ႕ရျငားက ၊ တားဆီးေျဖာင့္ျဖ ၊
ရသမွ်သာ ၊ ေက်နပ္ပါဟု ၊
ဘယာျမင္၍ေျပာသတည္း ။

လွည္းသားမ်ားမွာ ၊ ဆက္၍သာပင္ ၊
တူးေလလ်င္ကား ၊ နဂါးဗိမာန္ ၊
တူးမိျပန္ကာ ၊ နဂါးမွာမူ ၊
ေဒါသဆူပြါး ၊ လွည္းသားအားလံုး ၊
အဆံုးစီရင္လိုက္သတည္း ။

လွည္းမွဴးကိုကား ၊ ေလးစားၾကည္ညိဳ ၊
သဒၶါပိုကာ ၊ ရတနာမ်ား ၊
လွည္းျပည့္သြားေအာင္ ၊ တင္ေဆာင္ေပးၿပီး ။
ခရီးဆံုးတိုင္ပို႕သတည္း ။


နဂါးမင္း = အရွင္သာရိပုတၱရာမေထရ္ ။

အႏွစ္သာရ
*************
( ၁ ) ပညာရွိသူေတာ္ေကာင္းစကားနားမေထာင္လ်င္အမွားေတြ႕၍
ဒုကၡေရာက္တတ္သည္ ။
( ၂ ) အလိုႀကီးလ်င္အရနည္း၍ေလာဘအေတာမသတ္လ်င္ေဘးအႏၱရာယ္
ႀကံဳရတတ္သည္ ။

ကိုးကား ။…..။ ငါးရာ႔ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ ။

ေအာင္နိုင္သူ ( 14 / 12 / 2016 )

ဒီေဆာင္းသဇင္ေၾကြေလလ်င္ - အခ်ိဳးတဲြ ( ၂၂ )

ေဟမန္ခါ ႏွင္းေတြသက္ေတာ႔ ၊
ပင္ထက္မွာေဝေဝလြင္ ။
သင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ ျဖဴေရာင္သန္းသည့္ ၊
လန္းတဲ႔သဇင္ ။
နန္းျမင့္စံ ပန္သခင္ ၊
ခ်ဴခ်င္လ်က္အခက္သား ။
ပန္းကေလးနဲ႕ ပန္းခ်စ္သူဘဝ ၊
ေဝးလွခ်ည္လား ။

ေဝးလွ၍ ဆံုမယ္႔လမ္းရယ္ ၊
လွမ္းေမွ်ာ္လို႔မျမင္ပါ ။
ခြင့္ျပဳလွဲ႕ ပန္းကေလးေရ ၊
ေငးယံုမွ်သာ ။
ပန္းခ်စ္သူ ေဝဒနာ ၊
ေျပေစရာမ်ိဳသိပ္ဆဲ ။
ေတြ႕ေနလ်င္ ရင္တလွပ္လွပ္နဲ႕
ေက်နပ္သည္ပဲ ။

ေက်နပ္စြာ ေငးေမာရင္းနဲ႕ ၊
ေျမာက္ေလညင္းတိုးဝင္လာ ။
နန္းသစ္ပင္ လဲမတတ္ေအာင္ ၊
ဆတ္ဆတ္တုန္ခါ ။
ေဆာင္းသဇင္ ႏြမ္းနယ္ရွာ ၊
လြင့္စင္ကာေၾကြရက္ေစာ ။
ယူက်ံဳးမရ ေသာကဆူလို႕၊
ပန္းခ်စ္သူ အေမာေတြဆိုက္ ၊
သည္းလွိဳက္ဖိုေမာ ။ 


ေအာင္နိုင္သူ ( 12 / 12 / 2016 )

ခါတိန္ညင္ဇာတ္ - လကၤာကဗ်ာ ( ၃၂ )

ေလာင္းေတာ္ဗုဒါၶ ၊ နုစၪ္ခါက ၊
ရြာမွမလွမ္း ၊ ေက်ာင္းသခၤမ္းတြင္ ၊
ခိုဝင္စံစား ၊ တရားေမြ႕လ်က္ ၊
ရေသ႔ျပဳကာေနသတည္း ။

ေတာမုဆိုးမွာ ၊ တည္ခါတိန္ညင္ ၊
ယူေဆာင္ငင္၍ ၊ ေတာတြင္တည္ကာ ၊
ခါငွက္ဖမ္းလ်က္ ၊ ေန႕စၪ္ရက္ဆက္ ၊
သက္ေမြးမွဳကိုျပဳသတည္း ။
  
ရက္ရွည္ၾကာေသာ္ ၊ ခါတိန္ညင္မူ ၊
သူႏွင့္ပတ္သက္ ၊ မ်ိဳးတူငွက္မ်ား ၊
ပ်က္စီးရ၍ ၊ ေသာကမကင္း ၊
ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းႏွင့္ေနသတည္း ။

ဤသို႕ျဖစ္လ်င္ ၊ ခါတိန္ညင္လည္း ၊
ေတာထဲေရာက္ေသာ္ ၊ ေအာ္သံကိုတိတ္ ၊
ဆိတ္ဆိတ္ေနရာ ၊ မုဆိုးမွာကား ၊
ခါအားရိုက္၍ေအာ္ေစသတည္း ။

ခါတိန္ညင္မွာ ၊ မတတ္သာ၍ ၊
ေအာ္ကာလွည့္စား ၊ ခါငွက္မ်ားကို ၊
မွ်ားေခၚေပးလ်က္ ၊ မသက္မသာ ၊ 
ေနရရွာျပန္ေလသတည္း ။

ေန႕တစ္ေန႕တြင္ ၊ ရေသ႔ေက်ာင္းနား ၊ 
ေရာက္ရွိသြားသူ ၊ မုဆိုးမူကား ၊
ခါအိမ္အားခ် ၊ ေခတၱနားလ်က္ ၊
အိပ္စက္ကာပင္ေနသတည္း ။

မုဆိုးအိပ္လ်င္ ၊ ခါတိန္ညင္မူ ၊
သူ၏ျဖစ္အင္ ၊ ရွင္ရေသ႔အား ၊
ေျပာၾကားၿပီးက ၊ အကုသိုလ္ကံ ၊
ခံရမည္လား ၊ ေလွ်ာက္ထားေသာခါ ၊
ရေသ႔မွာလည္း ၊ “ သင့္စိတ္ထဲတြင္ ၊
ေသေစခ်င္ရာ ၊ ေစတနာမ်ား ၊
မပါျငားက ၊ အကုသိုလ္မွဳ ၊
သင္မျပဳျဖစ္ ၊ ထိုအျပစ္ဒါဏ္ ၊
တန္ျပန္သင္ကား ၊ မခံစားရ ၊
စိတ္ခ်၍သာ ၊ ေနပါေလ”ဟု ၊
ေျဖၾကားနွစ္သိမ့္ေပးသတည္း ။


ခါတိန္ညင္ = ရာဟုလာေလာင္းလ်ာ ။
တည္ခါတိန္ညင္ = အျခားခါတိန္ညင္မ်ားကိုလွည့္စားဖမ္းဆီးရန္
တည္ထားေသာခါတိန္ညင္ ။

အႏွစ္သာရ
*************
( ၁ ) ေစတနာမပါလ်င္အကုသိုလ္မျဖစ္ ၊ စိတ္သာပဓါနျဖစ္သည္ ။
( ၂ ) မုဆိုးမွာကား အကုသိုလ္အမွဳျဖင့္ ေနာက္ထပ္အကုသိုလ္အမွဳ
တစ္ခုကိုမေနာကံကာယကံေျမာက္ထပ္မံက်ဴးလြန္သူျဖစ္၏ ။

ကိုးကား ။…..။ ငါးရာ႔ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ ။

ေအာင္နိုင္သူ ( 11 / 12 / 2016 )

ေတာပန္းတို႕သံသရာ - အခ်ိဳးတဲြ ( ၂၁ )

ေတာၿမိဳင္တြင္းမွာ ၊
ေဝဆာလို႕လန္း ။...
ငံုဖူးကာ ေရာင္စံုပြင့္တယ္ ၊
ထူးတင့္သည့္ပန္း ။

ထူးတင့္ေမႊးၾကဴ ၊
ခ်ဴသူကရွား ။
ခရီးကြာ လူသူမေမြ႕ေတာ႔ ၊
ေတြ႕ဖုိ႕ခက္သား ။

ေတြ႕ဖို႕ခက္ကာ ၊
လိပ္ျပာကနမ္း ။
အခ်ိန္တန္ ေတာပန္းငယ္ဘဝ ၊
ေၾကြက်လို႕ႏြမ္း ။

ေၾကြက်ပါေစ ၊
ေဝမကဲြ႕ငံုဖူး ။
မိုးေသာက္မွာ တစ္ခါတင့္မယ္ ၊
ပန္းပြင့္သစ္ထူး ။

ပန္းပြင့္သစ္ျဖာ ၊
ေနျခည္မွာလန္း ။
သံသရာလည္ မေမာနိုင္ပါ့ ၊
ေတာၿမိဳင္ကပန္း ။

ေတာၿမိဳင္တြင္းမွာ ၊
ေဝဆာလို႕လန္း ။
ဖူးငံုကာ ေရာင္စံုပြင့္တယ္ ၊
ထူးတင့္သည့္ပန္း ။

ေအာငိနိုင္သူ ( 11 / 12 / 2016 )

ေက်းဇူးကန္းေသာေမ်ာက္ - လကၤာကဗ်ာ ( ၃၁ )

ေရွးသေရာခါ ၊ ေလာင္းလ်ာဗုဒၶ ၊
“ကာသိက”ဟု ၊ နာမမည္ရာ ၊
ရြာတစ္ရြာ၌ ၊ ေနစၪ္ခိုက္ကား ၊
ပုဏၰားမ်ိဳးတြင္ျဖစ္သတည္း ။

ရြာျပင္လမ္းေလး ၊ ေတာတန္းေဘးတြင္ ၊
ၾကည္လင္တြင္းေရ ၊ ရွိေနေလျငား ၊
မ်ားသတၱဝါ ၊ ေသာက္သံုးပါေစ ၊
ရြာသားတို႕က ၊ တြင္းမွေရငင္ ၊
ေျမာင္းငယ္တြင္ျဖည့္ ၊ ေန႕စၪ္ျပဳမူ ၊
ကုသိုလ္ယူၾကေလသတည္း ။

တစ္ေန႕မွာေသာ္ ၊ ေလာင္ေတာ္ပုဏၰား ၊
ေရတြင္းနားတြင္ ၊ ေရငင္ေနရာ ၊
ေတာစပ္မွာလ်င္ ၊ ေမ်ာက္ကိုျမင္၍ ၊
ေျမာင္းတြင္ေရမ်ား ၊ ထည့္ထားေပးကာ ၊
ဒါနေကာင္းမွဳျပဳသတည္း ။

ထိုသည့္ေမ်ာက္လည္း ၊ ေရေသာက္ၿပီးကား ၊
ပုဏၰားကိုပင္ ၊ ေၾကာက္ေစခ်င္၍ ၊
ရုပ္သြင္ဆိုးစြ ၊ ေလွာင္ေျပာင္ျပရာ ၊
ပုဏၰားမွာလည္း ၊ “ ယုတ္မာေသာေမ်ာက္ ၊
သင္ေသာက္ရန္ေရ ၊ ခပ္ေပးေလလည္း ၊
သင္ပဲငါ့အား ၊ ေလွာင္ေျခာက္စားရာ ၊
ယုတ္မာသူကို ၊ ေက်းဇူးပိုျငား ၊
အလကား”ဟု ၊ ညည္းတြားေသာခါ ၊
ေမ်ာက္မွာခုန္လ်က္ ၊ ပင္ေပၚတက္၍ ၊
ကိုင္းထက္ဖ်ားမွ ၊ ပုဏၰားေခါင္းတြင္ ၊
မစင္စြန္႕ကာေျပးသတည္း ။

ေက်းဇူးကန္းေသာေမ်ာက္ = ေဒဝဒတ္ေလာင္း ။

အႏွစ္သာရ
*************
( ၁ ) အားလံုးအေပၚေစတနာေကာင္းထားသင့္ေသာ္လည္း ၊
ေစတနာေကာင္းႏွင့္ထိုက္တန္သူကားနည္းပါးလွသည္ ။
( ၂ ) ေအာက္တန္းက်ေသာဗာလ ၊ အႏၶမ်ားကိုအေရာဝင္ျခင္း ၊
ကူညီျခင္းမျပဳသင့္ ။ ေက်းဇူးကန္းတတ္၏ ။

ကိုးကား ။…..။ ငါးရာ႔ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ ။

ေအာင္နိုင္သူ ( 9 / 12 / 2016 )

မုဆိုးႏွင့္ဆတ္မင္းဇာတ္ - လကၤာကဗ်ာ ( ၃၀ )

ေရွးသေရာခါ ၊ ၿမိဳင္ေတာမွာလ်င္ ၊
ေလာင္းလ်ာဗုဒၶ ၊ ဆတ္ဘဝ၌ ၊
ႀကံဳရဤသို႕ျဖစ္သတည္း ။

မုဆိုးသည္ကား ၊ သားေကာင္ရွာေဖြ ၊ 
ေတာလိုက္ေလလ်င္ ၊ ပင္ “ယမေန” ၊ 
ေအာက္ေျမျပင္မွာ ၊ ဆတ္ေျခရာအား ၊
ေတြ႕ျမင္သြားလ်က္ ၊ အပင္ထက္တြင္ ၊
လင့္စင္ထိုး၍ေစာင့္သတည္း ။

အပင္ရွိရာ ၊ ဆတ္မင္းလာခဲ့ ၊
မုဆိုးလွည့္စား ၊ အသီးမ်ားကို ၊
ဆတ္အားပစ္ေပး ၊ ေဝးမွနီးေစ ၊
မွ်ားေခၚေလျငား ၊ မုဆိုးအားလ်င္ ၊
ဆတ္ကျမင္သြားေလသတည္း ။

ဆတ္မင္းဟန္ေဆာင္ ၊ မျမင္ေယာင္ဆင္ ၊
“သင္ယမေန ၊ အသီးေၾကြပံု ၊
ပင္ေျခမွကြာ ၊ ေဝးရာလြင့္စင္ ၊
ပင္သဘာဝ ၊ သင္စြန္႕မွေတာ႔ ၊
ငါကသင့္အား ၊ စြန္႕ထားျပီ”ဟု ၊
မာန္ခ်ီစကား ၊ ေျပာဆိုၾကားလ်က္ ၊
ဆတ္မင္းထြက္သြားေလသတည္း ။

မုဆိုးသည္ကား ၊ ဆတ္ထြက္သြားလ်င္ ၊
ျမားႏွင့္ခ်ိန္ကိုက္ ၊ ပစ္လိုက္ေလေသာ္ ၊
လဲြေခ်ာ္ခဲ့ရ ၊ ဆတ္ကတစ္ဖန္ ၊
လွည့္ျပန္ၾကည့္ကာ ၊ “ယခုသာပင္ ၊
အသင္ငါ့အား ၊ လဲြသြားေလတာ ၊
သံသရာဝဲ ၊ သင္မလဲြနိုင္ ၊
ငရဲမုခ် ၊ က်လိမ့္မည္”ဟု ၊
မွတ္ခ်က္ျပဳကာ ၊ ထိုေနရာမွ ၊
ထြက္ခြါေျပးသြားေလသတည္း ။


ဆတ္မင္း = ဗုဒၶေလာင္းလ်ာ ။ မုဆိုး = ေဒဝဒတ္ ။
ပင္ယမေန = ယမေနပင္ ။

အႏွစ္သာရ
************
( ၁ ) ဆႏၵေစာ ၊ စိတ္မရွည္လ်င္ မွားယြင္း ၊ ဆံုးရႈံးရတတ္သည္ ။
( ၂ ) လွည့္စားျခင္းျဖင့္ ေနရာတိုင္း ၊ အခါတိုင္း၌ မေအာင္ျမင္နိုင္ ။
( ၃ ) အကုသိုလ္အမွဳ ကို ကာယကံေျမာက္မက်ဴးလြန္မိေသာ္လည္း
မေနာကံေျမာက္က်ဴးလြန္မိလ်င္ပင္ ဝဋ္ငရဲမွမလြတ္နိုင္ ။

ကိုးကား ။…..။ ငါးရာ႔ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ ။

ေအာင္နိုင္သူ ( 8 / 12 / 2016 )

သမၺဳလာဇာတ္ - လကၤာကဗ်ာ ( ၂၉ )

ေလာင္းေတာ္ရွင္ျမတ္ ၊“ ျဗဟၼဒတ္”ဟု ၊
ပညတ္နာမ ၊ မင္းဘဝတြင္ ၊  
ျပည္ခြင္တိုင္းကို ၊ ဝိုင္းဝန္းၿခံရံ ၊
အိမ္ေရွ႕စံကား ၊ သားလွျဖစ္ဘိ ၊
“ေသာတၳိေသန”ေခၚသတည္း ။

“ေသာတၳိေသန” ၊ ႀကံဳရေရာဂါ ၊
အနာႀကီးစဲြ ၊ ေတာထဲေရွာင္ရွား ၊
ထြက္သြားေသာခါ ၊ “သမၺဳလာ”မည္ ၊
ၾကင္ရာသည္လည္း ၊ မခဲြၾကည္ျဖဴ ၊
အတူလိုက္ပါေလသတည္း ။

“သမၺဳလာ”ကား ၊ လင္သားေပၚတြင္ ၊
ယုယၾကင္နာ ၊ မရြံရွာပဲ ၊
ေကာင္းစြာၾကည့္ရႈ ၊ ျပဳစုလုပ္ေပး ၊
ရွာႀကံေကၽြးကာ ၊ ခ်စ္ေမတၱာႏွင့္ ၊
သစၥာမပ်က္ေနသတည္း ။

တစ္ေန႕ေသာခါ ၊ “သမၺဳလာ”ေမ ၊
သစ္သီးေဖြရွာ ၊ ျပန္အလာတြင္ ၊
“ဒါေနာ”ဘီးလူး ၊ ရမက္က်ဴးကာ ၊
“သမၺဳလာ”ကို ၊ ေပါင္းေဖၚလိုလ်က္ ၊
လက္ဆဲြရမ္းကားေလသတည္း ။

မယ္ “သမၺဳလာ” ၊ မတတ္သာ၍ ၊
သမၼာေဒဝ ၊ မ-စေစလို ၊
သစၥာဆိုရာ ၊ မာဃသိၾကား ၊
ဘီလူးအားလ်င္ ၊ ခ်ဳပ္ထားေျခလက္ ၊
ေခ်ာက္နက္ထဲသို႕ခ်သတည္း ။

“သမၺဳလာ”ေမ ၊ အိမ္ေရာက္ေလရာ ၊
ခ်ိန္ခါေနာက္က် ၊ ေရာက္လာရပံု ၊
အလံုးစံုအား ၊ လင္သားကိုပင္ ၊
ရွင္းျပလ်င္မူ ၊ လင္ကိုယ္တိုင္လည္း ၊
ယံုနိုင္ခဲေအာင္ျဖစ္သတည္း ။

ထိုသည့္အခါ ၊ “သမၺဳလာ”ကား ၊
အိုးအားေရထည့္ ၊ ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ၊
သစၥာတိုင္ျပ ၊ အိုးထဲကေရ ၊
“ေသာတၳိေသန” ၊ ေခါင္းေပၚမွပင္ ၊
ေလာင္းခ်ေလရာ ၊ မင္းသားမွာလည္း ၊
အနာစင္ကင္း ၊ ရွင္းရွင္းေပ်ာက္ေသာ္ ၊
ျပည္ေတာ္ျပန္ၾကေလသတည္း ။
ေသာတၳိေသန = ေကာသလမင္း ။ သမၺဳလာ = ေကာသလမင္း၏
မိဖုရား - မလႅိတာ ။

အႏွစ္သာရ
************
( ၁ ) သစၥာၿမဲသူကို နတ္လူအမ်ားခ်စ္ခင္ၾကသည္ ။
( ၁ ) သစၥာတရားသည္ ေအာင္ျမင္ရာျဖစ္သည္ ။
( ၂ ) ဂတိသစၥာတည္ေသာအခါ ၊ ႏြယ္ျမက္သစ္ပင္ႏွင့္ေရပင္ေဆးဘက္ဝင္၏ ။

ကိုးကား ။…..။ ငါးရာ႔ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ ။

ေအာင္နိုင္သူ ( 7 / 12 / 2016 )

ေက်းမင္းဇာတ္ေတာ္ - လကၤာကဗ်ာ ( ၂၈ )

ဗုဒၶေလာင္းလ်ာ ၊ ႏုစၪ္ခါတြင္း ၊
ေက်းမင္းျဖစ္ခိုက္ ၊ ေက်းတစ္သိုက္အား ၊
ဦးေဆာင္သြား၍ ၊ ပုဏၰားလယ္တြင္ ၊
ဝင္ကာဟစ္ေအာ္ ၊ တေပ်ာ္တပါး ၊ 
ေဖြရွာစားေလ႔ရွိသတည္း ။

စားေသာက္ၿပီးက ၊ ႒ာနျပန္ရာ ၊
ေက်းမင္းမွာကား ၊ စပါးေကာက္နွံ ၊
ကိုက္ကာပ်ံေလ႔ရွိသတည္း ။

ဤသို႕သာလ်င္ ၊ ေန႕စၪ္ျမင္ျငား ၊
လယ္လုပ္သားေလး ၊ ထိုေက်းမင္းကို ၊
ေက်ာ႔ကြင္းေထာင္ကာဖမ္းသတည္း ။

ေလာင္းေတာ္ေက်းမင္း ၊ ေက်ာ႔ကြင္းမိလ်င္ ၊
“ အသင္ေက်းသား ၊ ေကာက္စပါးကို ၊
သယ္သြားသည္မွာ ၊ ဘာေၾကာင့္မ်ား”ဟု ၊
ပုဏၰားေမး၍ ၊ ေက်းမင္းခမ်ာ ၊
မွန္ရာမေသြ ၊ ေျဖေလသည္ကား ၊
“သယ္ယူသြားသည့္ ၊ စပါးသေလး ၊
ေၾကြးေဟာင္းဆပ္ကာ ၊ ေၾကြးသစ္ပါခ် ၊
ေျမမွာေရႊအိုး ၊ အက်ိဳးရွိေရး ၊
ျမွဳပ္ေပးသည္”ဟုျဖစ္သတည္း ။

လယ္ရွင္ပုဏၰား ၊ ထိုစကားရင္း ၊
ရွင္းလင္းေစရာ ၊ ေက်းမင္းမွာလည္း ၊
“ႏွစ္ျဖာမိဘ ၊ လုပ္ေကၽြးၾကလ်င္ ၊ 
ေခၚတြင္ေၾကြးေဟာင္း ၊ ဆပ္ေၾကာင္းမွန္စြာ ၊
တစ္ျဖာသားေရး ၊ သမီးေျမးကို ၊
လုပ္ေကၽြးျခင္းက ၊ ေၾကြးသစ္ခ်သည္ ၊
ေခၚၾကစၪ္လာျဖစ္သတည္း” ။

“ေျမမွာေရႊအိုး ၊ ျမွဳပ္ဆိုရိုးကား ၊
ပြါးမ်ားကုသိုလ္ ၊ ရယူလိုၿပီး ၊
သက္ႀကီးရြယ္အို ၊ သူထိုထိုအား ၊
သနားေဖးကူ ၊ ေပးလွဴျခင္း”ဟု ၊
ရွင္းျပေလရာ ၊ ပုဏၰားမွာကား ၊
ေက်းမင္းအားလ်င္ ၊ “အသင္ေက်းမင္း ၊
သင့္စိတ္ရင္းသည္ ၊ ေကာင္းျခင္းႀကီးစြာ ၊
ျပည့္စံုပါ၍ ၊ ေနာင္ခါလိုတိုင္း ၊
မဆိုင္းလာေရာက္ ၊ ေကာက္နွံစပါး ၊
စားသံုးၿပီးက ၊ လိုသမွ်ပင္ ၊
ယူငင္ပါ”ဟု ၊ ေျပာကာခ်က္ခ်င္း ၊
ေက်းမင္းကိုလ်င္လႊတ္သတည္း ။

အႏွစ္သာရ
************
( ၁ ) မိဘလုပ္ေကၽြးသူကို လူအမ်ားကခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္ၾက၍အသက္
ေဘးမွလည္းလြတ္ေျမာက္တတ္၏ ။
( ၂ ) လူတို႕သည္လည္း ေၾကြးေဟာင္းဆပ္ျခင္း ၊ ေကၽြးသစ္ခ်ျခင္း ၊
ေရႊအိုးျမွဳပ္နွံျခင္းတို႕ကိုေကာင္းစြာျပဳသင့္၏ ။

ကိုးကား ။…..။ ငါးရာ႔ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ ။

ေအာင္နိုင္သူ ( 6 / 12 / 2016 )

ပန္းမ်ားကေတာ႔ပြင့္ေနမည္ - သံေပါက္ ( ၇ )

တစ္ပြင့္ႏွစ္ပြင့္ ခေရပြင့္ ၊
လြင့္လြင့္ေၾကြေၾကြ ေျမမွာေဝ ၊ 
ေခၽြလည္းလန္းဆန္း ေမႊးသည့္ပန္း ၊
နန္းမထိုက္လည္းပြင့္ေနသည္ ။

တစ္ခိုင္ႏွစ္ခိုင္ ႏွင္းဆီခိုင္ ၊
လွိဳင္လွိဳင္ဆူးရံ သူ႕ရိုးတံ ၊
စံသည္ေရႊနန္း ေတာ္ဝင္ပန္း ၊
ျမန္းသူဆင္သူေပါလွသည္ ။

တစ္ကံုးႏွစ္ကံုး စံပယ္ကံုး ၊
ထံုးဖဲြ႕ေကသာ ပန္ဆင္တာ ၊
မာလာေရာင္ေဖြး ၾကဴၾကဴေမႊး ၊
ေထြးကာယုယႀကိဳက္ၾကသည္ ။

တစ္ခက္ႏွစ္ခက္ သဇင္ခက္ ၊
ထက္ပင္ယံမွာ ေဝေဝဆာ ၊
ရာသီေဆာင္းတြင္း ရနံ႕သင္း ၊
ႏွင္းႏွင့္အတူခ်စ္ၾကသည္ ။

တစ္ဆုပ္ႏွစ္ဆုပ္ ပင္မွာအုပ္ ၊
ထုပ္လို႕သာလန္း စကၠဴပန္း ၊
ဆန္းျပားေထြထူး ေရာင္စံုျမဴး ၊
ခူးသူဆင္သူကင္းလွသည္ ။

ဟိုပန္းသည္ပန္း လွိဳင္ကာလန္း ၊
နန္းထိုက္ပါေစ မထိုက္ေန ၊
ေရေျမေလႏွင့္ ပန္းတိုင္းတင့္ ၊
ဆင့္ဆင့္ကာသာပြင့္ေနမည္ ။

ေအာင္နိုင္သူ ( 6 / 12 / 2016 )

ဒီဇင္ဘာကဗ်ာမ်ား - အခ်ိဳးကဗ်ာ ( ၆၈ )

သည္ရင္မွာ တစ္ခါခ်စ္မိ၍ ၊
ဒီဇင္ဘာ ကဗ်ာျဖစ္ရလည္း ၊ 
ျပစ္ဖဲြ႕လို႕မဆိုခ်င္ ။

ခ်မ္းပါေစ တစ္ကိုယ္တည္းေပမဲ့ ၊
လြမ္းစာေတြ ဆိုဆဲပါပဲ ၊
ရင္ထဲကခင္ ။

မၾကင္နာ ေလႏွယ္ယိမ္းပါလို႕ ၊
တမင္ခြါ ေသြဖယ္တိမ္းေလတဲ႔ ၊
စိမ္းသူေရ ေမာင့္ျဖစ္အင္ကို ၊
သခင္သိပါ့မလား ။

ႏွင္းျဖာေဝ လႊမ္းၿခံဳကဲ၍ ၊
ညွင္းပါေစ လြမ္းယံုပဲမို႕ ၊
လမ္းဆံုမွာ ရင္တထင့္ထင့္နဲ႕ ၊
ေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္စား ။

ေအာင္နိုင္သူ ( 5 / 12 / 2016 )

မိဂမာယာ - လကၤာကဗ်ာ ( ၂၇ )

ဗုဒၶေလာင္းလ်ာ ၊ နုစၪ္ခါက ၊
ဟိမဝႏၱာ ၊ ၿမိဳင္ေဟမာတြင္ ၊
သမင္ႀကီးကဲျဖစ္သတည္း ။

သမင္ႏွမ ၊ သားလွကိုလ်င္ ၊
သမင္ႀကီးထံ ၊ အပ္နွံၿပီးက ၊
မိဂမာယာ ၊ တတ္ပညာအား ၊
သင္ၾကားေစခဲ့ေလသတည္း ။

သမင္ငယ္ကား ၊ ဇဲြမာန္အားႏွင့္ ၊
ႀကိဳးစားသင္ကာ ၊ ပညာစံုေသာ္ ၊
ေတာ၌ေပ်ာ္ပါး ၊ အစာစားရင္း ၊
ေက်ာ႔ကြင္းေထာင္ေခ်ာက္မိသတည္း ။

သမင္ေပါက္ငယ္ ၊ ေၾကာက္စိတ္မရွိ ၊
မိဂမာယာ ၊ တတ္ပညာျဖင့္ ၊
လွ်ာကိုထုတ္လ်က္ ၊ ေျခလက္ေတာင့္ေယာင္ ၊
ေသဟန္ေဆာင္ကာေနသတည္း ။

ေက်ာ႔ကြင္းေထာင္သူ ၊ မုဆိုးမူကား ၊
သမင္အားလ်င္ ၊ ေသၿပီးထင္၍ ၊
မဆင္ခ်င္ပဲ ၊ ေက်ာ႔ကြင္းထဲမွ ၊
ျဖဳတ္ခ်ထားလ်က္ ၊ အမဲဖ်က္မည္ ၊
ႀကံစည္ေလရာ ၊ သမင္မွာလည္း ၊
ခြင့္ခါေကာင္းကို ၊ ေခ်ာင္းကာမေနွး ၊
ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားသတည္း ။



မိဂ = သမင္ ။ မာယာ = လွည့္ပတ္ျဖားေယာင္းျခင္း ။
မိဂမာယာ = သမင္တို႕၏နည္းပရိယာယ္ ။

အႏွစ္သာရ
************
( ၁ ) သင္အပ္ေသာပညာကိုသင္ယူထားလ်င္အသက္ေမြးဝမ္း
ေၾကာင္းျပဳနိုင္၍ အသက္ကိုပင္ကာကြယ္နိုင္သည္ ။
( ၂ ) မိမိအလုပ္ကို စနစ္တက် စစ္ေဆးစိစစ္ျခင္းမရွိပဲ ေပါ့ေလ်ာ႔
စြာလုပ္ကိုင္လ်င္ ရၿပီးသား အက်ိဳးစီးပြါးပင္ပ်က္စီးသြားတတ္သည္ ။

ကိုးကား ။…..။ ငါးရာ႔ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ ။

ေအာင္နိုင္သူ ( 5 / 12 / 2016 )

ကာရန္ကဗ်ာ - လကၤာကဗ်ာ ( ၂၆ )

“ကဝီဟိ ဗႏၶိတဗၺႏၱိ ကဗ်ံ”
ပညာရွိမ်ား ၊ ဖဲြ႕ဆိုထားေသာ ၊
စကားလကၤာ ၊ အရာရာကို ၊
ကဗ်ာအမည္ေခၚတြင္သည္ ။

“ကဝီနံ ဣဒႏၱိ ကဗ်ံ”
ပညာရွိမ်ား ၊ ေရးသားထား၍ ၊
စကားလကၤာ ၊ ထိုကဗ်ာကား ၊
ဥစၥာအဖိုးတန္ျဖစ္ပါသည္ ။

ကာရန္ရသ ၊ အဓမၼႏွင့္ ၊
ေဖါင္းပြစကား ၊ ေရာေထြးမ်ားက ၊
အင္အားခ်ိစြာ ၊ ထိုသည့္စာလည္း ၊
ကဗ်ာမပီျဖစ္တတ္သည္ ။

ျမန္မာသဒၵါ ၊ အလကၤာႏွင့္ ၊
မွတ္ရာမွတ္ဖြယ္ ၊ အသြယ္သြယ္ကို ၊
ရင္ဝယ္သိုထား ၊ ေရးဖဲြ႕ျငားမွ ၊
အင္အားထပ္ေလာင္း ၊ စုကာေပါင္းသည့္ ၊
စာေကာင္းကဗ်ာျဖစ္ပါမည္ ။

ေအာင္နိုင္သူ ( 26 / 7 / 2016 )

သိဂၤ ိလငွက္ဇာတ္ေတာ္ - လကၤာကဗ်ာ ( ၂၅ )

ဗုဒၶေလာင္းလ်ာ ၊ ႏုစၪ္ခါက ၊
“သိဂၤ ိလ”ငွက္ ၊ ဘဝမွာလ်င္ ၊
သစ္တစ္ပင္ထက္ ၊ သိုက္ေဆာက္လ်က္သာ ၊
ေနထိုင္လာခဲ့ေလသတည္း ။

တစ္ေန႕ေသာခါ ၊ မိုးသည္းရြာစၪ္ ၊
ငွက္မွာသိုက္တြင္း ၊ ခိုလွံဳရင္းႏွင့္ ၊
ေရျဖင့္ရႊဲစို ၊ ေမ်ာက္ကိုျမင္ရာ ၊
စာနာႀကံၪာဏ္ေပးသတည္း ။

“သင္ႏွင့္လူမွာ ၊ တူလွတာမို႔ ၊
အိမ္ရာတည္ထား ၊ ေနပါလား”ဟု ၊
ေျပာၾကားလိုက္လ်င္ ၊ ေမ်ာက္မိုက္သည္ကား ၊
ေဒါသပြါးလ်က္ ၊ ငွက္သိုက္ကိုပါ ၊
မလိုစြာႏွင့္ ၊ ရန္ရွာမုန္းတီး ၊
ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္ေလသတည္း ။

အႏွစ္သာရ
*************
( ၁ ) အသိၪာဏ္နည္းမိုက္မဲသူကိုနည္းေပးလမ္းျပေသာ္လည္း
အရာမထင္တတ္ ။
( ၂ ) နည္းေပးလမ္းျပသူကိုပင္ ေစာ္ကားရန္မူတတ္၏ ။

ကိုးကား ။…..။ ငါးရာ႔ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ ။

ေအာင္နိုင္သူ ( 3 / 12 / 2016 )

မာန္တက္ေသာလွံခုန္ဆရာ - လကၤာကဗ်ာ ( ၂၄ )

ဗုဒၶေလာင္းလ်ာ ၊ နုစဥ္ခါက ၊
ဆရာထံတြင္ ၊ ပညာသင္ၾကား ၊
တပည့္သားတစ္ဦးျဖစ္သတည္း ။

ဆရာပညာ ၊ ျပသရာတြင္ ၊
လွံမွာေလးစင္း ၊ ခုန္နိုင္ျခင္းသာ ၊
တတ္ကၽြမ္းရွာသူျဖစ္သတည္း ။

တစ္ေန႕ေသာခါ ၊ ရြာတစ္ရြာ၌ ၊
ပညာစြမ္းစ ၊ လွံခုန္ျပလို ၊
လွံကိုငါးစင္းေထာင္သတည္း ။

တပည့္မေန ၊ တားေလသည္ကား ၊
“ငါးစင္းလွံမွာ ၊ ဆရာမပိုင္ ၊
မနိုင္ပဲႏွင့္ ၊ မခုန္သင့္”ဟု ၊
ခ်င့္ကာတန္တန္တားသတည္း ။

အရက္မူးကာ ၊ လွံဆရာကား ၊
ပညာမာန္ဆင့္ ၊ မထီဝင့္ၾကြား ၊
တပည့္တားလည္း ၊ နားပင္မခံ ၊
ငါးစင္းလွံကိုခုန္သတည္း ။

လွံေလးစင္းအား ၊ ေက်ာ္ျဖတ္လႊားလည္း ၊
ငါးစင္းလွံ၌ ၊ ရင္ဝစိုက္ကာ ၊
ဆရာမိုက္ကား ၊ တစ္ခ်က္မွား၍ ၊
ေသသြားရရွာေလသတည္း ။

အႏွစ္သာရ
*************
( ၁ ) ဆရာ ၊ တပည့္ ၊ ႀကီးသူ ၊ ငယ္သူ မည္သူ႕စကားပင္ျဖစ္ပါေစ
မွန္ေသာစကားကိုနားေထာင္လက္ခံသင့္၏ ။
( ၂ ) ပညာမာန္တက္လ်င္မွား၍က်ဆံုးတတ္သည္ ။
( ၃ ) မိမိသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းအလုပ္လုပ္ေနစၪ္အရက္ေသစာ
မေသာက္သံုးသင့္ ။

ကိုးကား ။…..။ ငါးရာ႔ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ ။

ေအာင္နိုင္သူ ( 2 / 12 / 2016 )

ေမေမ့သားေလးအိပ္ေတာ႔မယ္ - ပုခက္လႊဲခ်င္း ( ၃ )

လယ္ကြင္းျပင္ေပၚ ၊ ဗ်ိဳင္းေတြေပ်ာ္ ၊
ၾကဴးေၾကာ္ငွက္ေက်း ၊ သံစံုေတး ၊
ယီးေလေလ႔ … ယီးေလေလး ။

ခ်ိဳးငွက္ႏွစ္ျဖာ ၊ ပင္ယံမွာ ၊
သံသာခ်ိဳေအး ၊ ကူေနေသး ၊
ယီးေလေလ႔… ယီးေလေလး ။

ဝဝတုတ္တုတ္ ၊ ေခြးျဖဴဒုတ္ ၊
ဝုတ္ဝုတ္သံေပး ၊ ေဟာင္ကာေျပး ၊
ယီးေလေလ႔ … ယီးေလေလး ။

အိမ္ကိုလူဝင္ ၊ ေတြ႕ျပန္လ်င္ ၊
ေမးခ်င္ရာေမး ၊ ၾကက္တူေရြး ၊
ယီးေလေလ႔ … ယီးေလေလး ။

ပူစီေရႊဝါ ၊ ေညာင္ေညာင္သာ ၊
ေျခမွာရႈပ္ေထြး ၊ ေအာ္ျပန္ေသး ၊
ယီးေလေလ႔ … ယီးေလေလး ။

ေအာ္သံေတြရယ္ ၊ တိတ္ေတာ႔ကြယ္ ၊
အိပ္မယ္ေအးေဆး ၊ မယ့္ရင္ေသြး ၊
ယီးေလေလ႔ … ယီးေလေလး ၊
ယီးေလေလ႔ … ယီးေလေလး ။

ေအာင္နိုင္သူ ( 2 / 12 / 2016 )

ျပန္ခဲ့မွာလား - အခ်ိဳးကဗ်ာ ( ၆၇ )

ဒီဇင္ဘာ ေဟာသည္ေဆာင္းက ၊
ေဟာင္းနိုင္ဘူးကြယ္ ။

ေငြဇာလႊာ ႏွင္းေတြက်ရင္ ၊
လြမ္းလွပါတယ္ ။

ေအးလြန္းလို႕ ခ်မ္းေရာ႔မယ္ ၊
မင္းဘယ္မွာခိုနား ။

ဘုရားေက်ာင္း ခရစၥမတ္ညကို ၊
သတိတရ ေျခဦးလွည့္လို႕ ၊
ျပန္ခဲ့မွာလား ။

ေအာင္နိုင္သူ  ( 2 / 12 / 2016 )

ဂိရိဒတၱဇာတ္ - လကၤာကဗ်ာ ( ၂၃ )

တိုင္းျပည္ဗာရာ ၊ “သာမ”ဘုရင္ ၊
အုပ္စိုးလ်င္ကား ၊ ဘုရားေလာင္းလ်ာ ၊
ပညာရွိအမတ္ျဖစ္သတည္း ။

ဘုရင့္ထံမွာ ၊ မဂၤလာျမင္း ၊
မည္ရင္းနာမ ၊ “ပ႑ဝ”အား ၊
ေမြးထားခ်ိန္ၾကာ ၊ ႀကီးျပင္းလာလ်င္ ၊ 
ျမင္းထိန္းရွင္သည္ ၊ ေျခခြင္ရွိေသာ ၊
“ဂိရိဒတၱ”ျဖစ္သတည္း ။

“ဂိရိဒတၱ” ၊ ေရွ႕ကအၿမဲ ၊
ျမင္းကိုဆဲြကာ ၊ သြားေသာခါတြင္ ၊
ျမင္းမွာသူ႕အား ၊ သင္ၾကားေပးသည္ ၊
စဲြမွတ္ရည္လ်င္ ၊ ေျခခြင္ၿပီးသာ ၊
ေနာက္ကပါလ်က္ရွိသတည္း ။

“ပ႑ဝ”ျမင္း ၊ ေျခခြင္ျခင္းကို ၊
မင္းဘုရင္ျမတ္ ၊ ျမင္လတ္ေသာခါ ၊
ေဆးဆရာႏွင့္ ၊ စစ္ပါေသာ္လည္း ၊
သဲကဲြမသိ ၊ ေျဖမရွိ၍ ၊
ကဝိအမတ္အားေမးသတည္း ။

ကဝိဆရာ ၊ ေျဖရွာျခင္းျဖင့္ ၊
ျမင္းထိန္းေျခခြင္ ၊ ျမင္းကျမင္၍ ၊
သင္ယူတုခိုး ၊ အတတ္ဆိုးဟု ၊ 
ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္စပ္ ၊ သိအပ္ေလျငား ၊
ျမင္းထိန္းအားလ်င္ ၊ လူစားလဲရာ ၊
ျမင္းမွာပံုမွန္ ၊ သဏၭာန္ေျပာင္းကာ ၊ 
ျမင္းေကာင္းျပန္ျဖစ္ေလသတည္း ။

ပညာရွိအမတ္ = ဗုဒၶေလာင္းလ်ာ ။ 
ျမင္းထိန္း ဂိရိဒတၱ = ေဒဝဒတ္ ။

အႏွစ္သာရ
( ၁ ) လူ ၊ သတၱဝါတို႕သည္အတုျမင္အတတ္သင္ေလ႔ရွိသည္ ။
( ၂ ) ေကာင္းမြန္ျပည့္စံုေသာအတတ္ပညာကိုသာသင္ယူအတု
ခိုးအပ္သည္ ။

ကိုးကား ။…..။ ငါးရာ႔ငါးဆယ္ဇာတ္ေတာ္ ။

ေအာင္နိုင္သူ ( 1 / 12 / 2016 )